استعفاء

 استعفاء 

    می توان؟!     می شود؟! امکان پذیر است؟!

روزهای یا "همه چیز" یا "هیچ چیز" . . .

بودن و نبودن آدمها برایت تراژدی تکراری شده است! هستند؟خب

باشند! نیستند؟! خب نباشند!

به کجا خواهیم رسید؟!اصلاً به دنبال رسیدنیم؟!

با این همه پوچی و با این همه روابط سطحی و خنده دار، جالب

اینجاست که به ذره ذره دقایق این دنیای فانی چنگ می زنیم!

اصلاً شاید ما آدمها با هم اختلاف نداریم، فقط مختلفیم!

شاید از اشتباه اول نباید ترسید، باید نگران دومیش بود!

شاید بشه بخشید اما نشه فراموش نکرد...

شایدم بشه مثله طلوع خورشید از نو شروع کرد و شروع شد...

اما ای کاش طلـوع خورشیـد فقط یکبـار در طول عمـر آدم بود، اونوقت

 قشنـگ تر بود! اینکه فقـط یکبـار می دیدیش نه هر روز...نه 365 بار در سال!

فکر کنم آدمها قبل از اینکه به دنیا بیان تعداد اشکها و لبخندهاشون تعیین شده . . .

اصلاً می دونستی وقتی یه کبوتر شروع به معاشرت با کلاغها میکنه

پرهاش سفید میمونه، ولی قلبش سیاه میشه؟!حواست به خودت   

هست؟!

می دونستی هیچوقت نمی‌تونیم با مشت گره‌ کرده دست کسی رو به

گرمی فشار بدیم؟!

 شاید آنروز که سهراب نوشت تا شقایق هست زندگی باید کرد، خبری

 از دل پر درد گل یاس نداشت! باید این جور نوشت: هرگلی هم باشی،

 چه شقایق چه گل پیچک و یاس، زندگی اجبار است................

بدینوسیله من رسماً از بزرگسالی استعفاء می دم و مسئولیتهای یک

کودک 7 ساله را قبول می کنم! میخوام برم به یه ساندویچ فروشی و

 فکر کنم اونجا یه رستوران پنج ستارست!میخوام به گذشته برگردم،

 وقتی همه چیز ساده بود...وقتی داشتم رنگها را...جدول ضرب را و

شعرهای کودکانه را یاد می گرفتم، وقتی نمی دونستم که چه چیزهایی

رو نمی دونم و هیچ اهمیتی هم نمی دادم...میخوام فکر کنم که دنیا

 چقدر زیباست و همه راستگو و خوب هستند. میخوام به نیروی لبخند

 ایمان داشته باشم، به عدالت...به چشمها را باید شست جور دیگر باید

 دید...و زین پس همه پیچیدگیهای این دنیای فانی مال کسانیکه بدان

 محتاجند. من رسماً از بزرگسالی استعفاء می دهم...!

تغییر می کنم تا تاثیر کنم !  عادت می کنم دیگه به چیزی عادت نکنم !

باور می کنم که شنا کردن در جهت جریان آب، از عهده ماهی مرده هم

بر می یاد...!

پيچ جاده، آخر راه نيست مگر اينكه تو نپيچی!

یا حق...